سلام دوست من، نرگس شعبانی هستم 🙋‍♀️، یه رهجوی نور ❤️
اگه می پرسی: چطور می تونیم در لحظه حال زندگی کنیم؟
بهت میگم: با آگاهی، با شناخت رویکردهای من ذهنی و رها کردن شون، تو می تونی تو لحظه حال بمونی..
ما تو همین لحظه هستیم، ما تو بهشت هستیم، تا اینکه یه فکری میاد، که یا ترسه، یا خشمه، یا ناامیدیه، یا نگرانیه و باعث میشه ما باهاش بریم و در اون غرق بشیم..
وگرنه تو همین لحظه، ما به خداوند وصل هستیم، تا اینکه یه فکر منفی ما رو جدا میکنه..

و اگه یاد نگیریم چطوری این فکر رو رها کنیم، تا آخر عمرمون جدا میمونیم و در آتش این احساسات منفی می سوزیم..
جهنم همینه دیگه، شاخ و دم که نداره..
همون لحظه ای که از ترس و نگرانی به خودمون می لرزیم، همون لحظه که در آتش حسادت و نفرت و کینه دست و پا میزنیم، ما تو جهنم خودساخته ی خودمونیم..

پس فقط یه فکر منفی، باعث جدایی ما با خداونده..
فقط افکار منفی این من ذهنی، باعث تبدیل بهشت مون به جهنم شده..
و همه ی کار ما برای وصل شدن دوباره مون با خداوند و منبع و رسیدن به بهشت، رها کردن این افکار منفیه، خنثی کردن شونه..

اونم با آگاهی..

زمانی یک فکر منفی میتونه روی ما تاثیر میگذاره که ما ناآگاهیم..
ناآگاهیم از وجود ایگو، که تولید کننده ی این افکار منفیه..
ناآگاهیم از حقیقت وجودی خودمون به عنوان بخشی از منبع..
ناآگاهیم از قدرتهای خودمون به عنوان یه خالق..
ناآگاهیم از قوانین خلقت و نیروهای کائنات..

مثلا زمانی که یه فکری منفی ناامید کننده وارد ذهن مون میشه و ما رو ناامید و مایوس میکنه، این ناامیدی ما نشون میده که ما ناآگاهیم..
این فکر داره میگه تو هیچوقت جوابی برای مسئله ات پیدا نمی کنی، تو هیچوقت دیگه خوب نمیشی، دیگه هیچ راهی وجود نداره و..
و ما قبولش می کنیم..
فقط به این دلیل که ناآگاهیم..
ناآگاهیم که همین لحظه جواب ما و راه حل مسئله مون و راه درمان مشکل مون در کائنات وجود داره..
ناآگاهیم از قدرت ذهن مون، از قدرت افکارمون، از قدرتی که خداوند در اختیارمون گذاشته، از قدرتی که خودمون هستیم..
ناآگاهیم از قوانین خلق، از نیروی خلق، از قانون جذبی که داره به افکار ما و به انرژی ساطع شده ی ما واکنش نشون میده و جواب و راه حل ها رو به سمت ما میاره..
ما ناآگاهیم و به همین خاطره که این افکار منفی ناامید کننده روی ما تاثیر میگذاره..

اگه می پرسی: چطور می تونیم تو لحظه حال زندگی کنیم؟
بهت میگم: با توجه کردن به کاری که همون لحظه در حال انجامش هستیم و توجه به بقیه حواس مون..
اگه خوردنه، فقط بخوریم و از همه حواس مون برای تجربه ی این لحظه استفاده کنیم..
از حواس چشایی مون، برای اینکه چه مزه ای داره..
از حواس شنیداری مون، که چه صداهایی همین لحظه دارن به گوشم میخورن..
از حواس بینایی مون، که این میوه چه رنگ و چه شکلی داره..

ما یاد گرفتیم فقط توی ذهن مون باشیم و دائم در حال فکر کردن باشیم..
از بقیه حواس مون استفاده نمی کنیم، از شنیدمون، از دیدن طبیعت، از دیدن پرندگان..
شما نگاه کنید زمانی که تو ترسها و نگرانی ها هستید، چقدر به صدای پرنده ها توجه می کنید..

اگه می پرسی: چطور می تونیم تو لحظه حال زندگی کنیم؟
بهت میگم: با تمرین کردن..
ما یه عمر توی ذهن بودن و غایب بودن از لحظه ی حال رو تمرین کردیم، الانم نیاز به تمرین داره..
تمرین کنیم که یه تایمی از روز رو فقط به شنیدن صداهای اطراف مون بگذرونیم..
به این طریق این عادت مدام در ذهن بودن رو ترک می کنیم و یاد میگیریم زندگی کردن رو..