سلام دوست من، نرگس شعبانی هستم 🙋‍♀️، یه رهجوی نور در مسیر بیداری❤️

چیکار کنم اطرافیانم به من احترام بگذارن؟
دوست من، چه کسی در درون تو هست که به دنبال احترام در بیرون می گرده؟
آیا این قسمت خدایی درون تویه که به دنبال احترام از دیگرانه یا این ایگوست؟
ما هر خواسته ای که داریم، اول باید ببینیم این خواسته ی من، خواسته ی کدوم «منِ» منه؟ «منِ خدایی ام» یا «منِ ذهنی ام»؟
منِ خدایی ما محتاج احترام و تعریف و تمجید از بیرون نیست، اما این منِ ذهنی و ایگوی درون ماست که مدام به دنبال تایید، تعریف و تمجید و احترام از دیگرانه..
به قدری ام این موضوع براش مهمه که اگه کسی چیزی بهش بگه که خوشش نیاد، خیلی بهش برمیخوره و ناراحت میشه و واکنش نشون میده..
دعوا راه میندازه، از خودش دفاع میکنه، گریه میکنه، می رنجه، قهر میکنه، قطع رابطه میکنه و..

دوست من، اصلا آیا از این قسمت در وجودت آگاه هستی؟
آیا میدونی که قسمتی در درونت داری که میخواد مدام بقیه بهش احترام بگذارن، ازش تعریف کنن، براش دست بزنن؟
پس تو به احترام در بیرون از خودت نیازمند نیستی، تو به آگاهی نیاز داری..
آگاهی از قسمتی که بهش میگیم ایگو که برای احساس خوب و احساس ارزشمندی کردن، به تایید و احترام دیگران نیاز داره..

چیکار کنم اطرافیانم به من احترام بگذارن؟
آیا میدونستی که دلیل بودنت در اینجا، کارکردن روی همین رویکردهای ایگو و خنثی کردن شون هست..
میدونستی اصلا چرا اینجا هستی؟
تو اینجا هستی که در مقابل این خواسته های ایگو و من ذهنی مقاومت کنی، نه اینکه اون هر چی گفت تو بگی چشم..
تو اینجایی تا حتی اگه کسی چیزی بهت گفت، بدون هیچ واکنشی، ازش بگذری و بگذاری پای حساب ناآگاه بودنش..
تو اینجایی تا حتی اگه کسی چیزی بهت گفت، به درون خودت نگاه کنی و ببینی که این من ذهنی چجور داره آشوب به پا میکنه که برو جوابش رو بده، دیگه باهاش قطع رابطه کن، دیگه باهاش قهر کن و.. اما تو در مقابلش می ایستی و هیچ واکنشی نشون نمیدی..

تو برای این کار اینجایی، که بهش میگیم، پاکسازی انرژیها، که بهش میگیم، متوازن کردن انرژیها..
ایستادن ما در مقابل این ایگو و من ذهنی، باعث ایجاد نور در این سیاره و بالا رفتن آگاهی کل میشه..
تو اینجا نیستی که به خاطر ایگو و من ذهنی، از بیرون گدایی محبت و احترام کنی..
تو اینجایی که در مقابل این رویکردهای ایگو که یکیش اینه که احترام و تایید از بیرون بگیری، بایستی..
تو اینجایی که به جای اینکه به دنبال خواسته های من ذهنی ات باشی و بازیچه مسخره بازی های اون باشی، به دنبال خدای درونت باشی..
ببینی اون از تو چی میخواد..
الان تو به خاطر ناآگاهی، خودت رو با این من ذهنی ات، با این صدای توی سرت یکی میدونی و خدای درونت رو فراموش کردی..

اگه خودت رو این ایگو و این من ذهنی بدونی، تو مدام به دنبال برآورده کردن خواسته های من ذهنی ات هستی، که اغلب خواسته های مزخرفی مثل احترام، مقام و قدرت و.. است..
و تو می بینی که در آخر زندگی ای نکردی که دلت میخواد و دائم به دنبال یک چیزی در بیرون بودی که حال این من ذهنی ات رو خوب کنی..

چیکار کنم اطرافیانم به من احترام بگذارن؟
میدونی همین ناآگاهی باعث میشه ما کلی از مسیر زندگی مون رو اشتباه بریم، فقط به این خاطر که برای جلب احترام دیگران بوده..
میدونی که خیلی از کارهای ما برای همینه که فقط احترام دیگران و تایید و تمجید دیگران رو بدست بیاریم؟
مثلا یه شغلی رو بریم که دوستش نداریم و اصلا ازش خوشمون نمیاد، اما جایگاه اجتماعی خوبی داره و بقیه بهمون بواسطه ی این شغل احترام میگذارن!!
حالا خودت تصور کن، که تو قراره کلی سال تو این شغل و حرفه باشی و هر روز انجامش بدی و اگه ازش بدت بیاد، یعنی تمام این سالها لذت نبردن از زندگی ات و زجر کشیدن..
فقط به این خاطر که مردم بهم میگن دکتر، میگن وکیل و کلی این «منِ ذهنی» و این ایگو حال میکنه و باد میشه..

میدونی همین ناآگاهی باعث میشه ما کلی خودمون رو به زحمت بندازیم، باعث میشه کلی دعوا و بحث و.. کنیم، باعث میشه ما کلی از روابط مون رو از دست بدیم، باعث میشه ما کلی کینه و نفرت در درون مون انبار کنیم، فقط به این خاطر که احترام جلب کنیم یا اینکه احترام بهمون نگذاشتن؟؟!!!

پس به جای اینکه بگی چیکار کنم اطرافیانم به من احترام بگذارن؟
باید بگی: چیکار کنم که از این ایگو و من ذهنی رها بشم؟
چیکار کنم که به خدای درونم نزدیک تر بشم و ببینم اون از من چی میخواد؟؟